Verslaafd

Paddenstoelen fotograferen is uiterst verslavend. Gisteren was ik op de Veluwe, op landgoed Oldenaller. De derde dag van de cursus Natuurfotografie die ik volg bij Yvonne van der Mey. In de ochtend theorie, in de middag erop uit. Het ene prachtige exemplaar na het andere. Vanochtend nog voor 10 uur lag ik alweer in Park Clingendael tussen de bladeren en het mos op de grond. Herfstfoto’s maken met vriendin M., waaronder natuurlijk weer veel zwammetjes.

Wat is dat nou, dat zo trekt? Op je buik in het natte gras in onmogelijke houdingen. In bizarre hurkposities waarbij je je spieren een voor een verrekt. Takken die in je rug prikken, brandnetels die je over het hoofd ziet, zompige aarde, modderige kleren en met pech ook nog een teek op bezoek. Ik weet het niet. Het is iets ondefinieerbaars, iets wat raakt aan de wereld van sprookjes en magie. Net als elfenbankjes, heksenkringen en kabouters. Paddenstoelen zijn gewoon betoverend. Zeg nou zelf: