Vanochtend even na tienen. Ik fiets op de Mauritskade op weg naar een afspraak in Bezuidenhout, als ik opeens koninklijke koetsjes de Parkstraat op zie draaien.
Gedachten borrelen op.
O, vast een oefening voor Prinsjesdag volgende week.
O, wacht eens, nee… woensdagochtend: ontvangst van de nieuwe ambassadeurs op Paleis Noordeinde!
O, maar dat wil ik zien! Nu woon ik potdorie al 10 jaar in Den Haag en dit heb ik nog nooit gezien!
Maar ik heb NU een afspraak! 😦
Maar ik wil dit NU zien! 🙂 (want het is prachtig mooi weer én ik heb mijn fototoestel bij me….)
Het einde van het verhaal laat zich natuurlijk raden. Ik geef een ruk aan mijn stuur en trap met flinke vaart de Amaliastraat in. Afspraak heeft mobiel en kan ik vragen even te wachten. Koning op Noordeinde heeft vast ook mobiel, maar uhm… kan ik denk ik niet vragen even te wachten.
En zo zie ik even later hoe de ambassadeurs van Canada, Letland, Sri Lanka en Zweden hun geloofsbrieven komen aanbieden aan Willem-Alexander. Een prachtige ceremonie met galarijtuigen begeleid door ruiters van de Bereden Marechaussee. Allemaal in ceremonieel tenue. Een eresaluut van vier roffels, het volkslied van het land van de diplomaat, een inspectie van de erewacht en bij vertrek opnieuw vier ereroffels.
Naast me staan twee Spaanse dames. ‘Waar is Máxima dan? Komt Máxima nog naar buiten?’
Ik maak foto’s en de tijd vliegt. Dan kijk ik op mijn horloge en schrik. Een afspraak had ik!
Niet een beetje te laat, maar heel erg!
Onderweg maar even broeden op een diplomatiek excuus!
