Bankje

Midden in Park Sorghvliet, aan de rand van de vijver, staat een bankje. Een bankje dat mensen bindt. Verleden jaar voorjaar ontmoette ik er een Haagse dame. Een bijzondere verschijning: vuurrode baret en schoenen, en vol verhalen over het park. Over de vos, de ijsvogel, de mollen die ’s middags hun snuit laten zien en bovenal over de prachtig bloeiende boshyacinten. “Heb je de hyacinten nog nooit gezien? Echt niet? Maar dan móet je erheen! En neem je fototoestel mee!”

Precies een jaar later ben ik weer in Sorghvliet, bij het bankje. En opnieuw tref ik een stadsgenoot. Het is Marcel Verreck, cabaretier en schrijver. Terug naar het park van zijn jeugd. We babbelen over familie, werk en mooie stukjes groen in Den Haag. Hij blijkt niet ver bij mij vandaan te wonen. De Eikstraat rond deze tijd van het jaar, met de Japanse Kers. “Heb je die nog nooit gezien? Echt niet? Maar dan móet je erheen! En neem je fototoestel mee!”

Wat het bankje zegt, dat moet.

 

En dit waren de foto’s van afgelopen jaar.

Herfst in Sorghvliet

Een zondagochtend in de herfst in Park Sorghvliet. Iets na negenen en het park is net open. De vrouwelijke beheerder groet me vriendelijk, maar wil toch wel heel graag mijn wandelkaart zien. Gelukkig zit-ie in de tas. Even later dwaal ik in stilte langs eeuwenoude beuken, kastanjes en eiken. Er is nog bijna niemand. Het park begint nu echt te verkleuren. Veel gele blaadjes, en in het oude sterrenbos een prachtig gouden Amerikaanse eik.

Kleurrijk zijn ook de bessen en de bottels. Lijsterbes, hulstbes, en – waar het park in de herfst beroemd om is – struiken vol kardinaalsmutsjes. Roze hoedjes die openspringen en waar knaloranje zaadjes uitkomen. Een feest voor het oog.

Ik dwaal dieper het bosgedeelte in en kom steeds meer paddenstoelen tegen tussen de afgevallen bladeren. Veel mycena’s, maar ook een paar mooie aardappelbovisten. Stuk voor stuk gaan ze op de foto, want ze zijn prachtig.

Als ik een paar uur later richting uitgang wandel, ben ik zeker niet meer de enige. Tientallen ouders met kinderen hebben ook de weg naar dit groene – pardon: goudgele – stukje Den Haag gevonden. Lekker rennen door de bladeren, beukennootjes verzamelen en de laatste kastanjes zoeken.

Dag mooi park, tot in de winter weer!

Veel mycena’s in het park

Kleurrijke rozenbottel

Vlakbij de ingang: een mooie boog van takken

De goudoranje Amerikaanse eik

Gele aardappelbovist

De beroemde kardinaalsmutsjes

Mooi licht maakt de fotograaf altijd blij!

Zie ook:

-> Sorghvliet in het vroege voorjaar
-> Bluebells in Sorghvliet
-> Zomer in Sorghvliet

BBB

Wat doe je als de thermostaat in je huis weigert te zakken en je woonkamer ‘the day after’ nog steeds aanvoelt als de jungle in Borneo? Dan is er maar één oplossing: naar buiten!

(waar overigens de vogeltjes al dagen niet meer fluiten, maar enkel de meeuwen hun kelen rauw krijsen, maar dat terzijde).

Het werd een ochtendje BBB.
Buik, billen, benen? Duh, dacht je dat echt met die hitte?

Nee… Bessen. Bramen. Brandnetels.
En Berenklauw… BBBB.

Welkom terug in Park Sorghvliet.

Lijsterbessen, trossen vol

Ook bramen in overvloed

En ook deze tieren welig. Wel opgepast met blote benen. 

Mooi, maar gevaarlijk: de berenklauw

Niet ver van de ingang een veld vol Jacobskruiskruid. Ook prachtig, maar giftig.

 

Meer over Park Sorghvliet
-> Sorghvliet in het vroege voorjaar
-> Bluebells in Sorghvliet

Bluebells

De dame die mij verleden keer in park Sorghvliet op het hart drukte dat ik terug móest komen halverwege april had geen woord te veel gezegd. Als je het hebt over een verborgen paradijsje in een grote stad, dan is dit het. Het park is fantastisch momenteel! Totaal overladen met wilde hyacinten. In het Engels heten ze ‘bluebells’ en terecht: het zijn net klingelklokjes. En wist je dat in sprookjes de elfen dansen als om middernacht de ‘bluebells’ klinken…?

Voor de natuurliefhebbers uit Den Haag:

1. Ga naar de VVV aan het Spui en koop een wandelkaart voor dit park (heb je nodig als entree)

2. Heb je alle tijd: ga dwalen! En laat je verrassen door slingerende paadjes, kronkelende beekjes en onverwachte doorkijkjes. En gluur en passant even naar binnen bij het Catshuis.

3. Angst om de weg kwijt te raken? Loop het brede entreepad af tot je aan je linkerhand een ronde stenen poort ziet. Ga eronderdoor, zie en aanschouw!

Grasvelden vol wilde hyacinten

Blauw en paars tot waar het oog reikt

Insectenperspectief

Zacht, zachter, zachtst. Deze staan er ook volop…

Met wat zoeken vind je ook roze exemplaren

Of  witte: nog zeldzamer in dit park

Det torentjes van het Vredespaleis maken het sprookje af

En als je geluk hebt, is daar zomaar een roodborstje

Sorghvliet

Vandaag opende bij hoge uitzondering het Catshuis zijn deuren. De ambtswoning van de minister-president was opengesteld in het kader van het Haagse Grondwet Festival. En dat was duidelijk geen publiek geheim, want rond het middaguur was de wachtrij al opgelopen tot twee uur. De enige die daar echt mee in zijn nopjes was, was de ijscoman die zich strategisch langs de rij had opgesteld en het ene hoorntje na het andere verkocht. Voor de honderden anderen was het vooral héél lang wachten onder een brandende zon. Ik sprak met een jonge knul van de Koninklijke Marechaussee die buiten op zijn post stond. “Ik zou het wel weten hoor, zo lang in de rij voor drie kamers en na vijf minuten sta je weer buiten. Volgens mij kun je vandaag leukere dingen doen!” En zijn hoofd ging richting strand. Ik gaf hem groot gelijk.

Voor mij alleen geen bezoekje aan Scheveningen, maar een lange wandeling door Sorghvliet, het prachtige landgoed direct achter het Catshuis. Het park waar destijds Jacob Cats – als druk bezet staatsman – zijn  ‘zorgen kon laten vlieden’. Een groter contrast was bijna niet denkbaar. Terwijl om de hoek half Den Haag twee uur lang van het ene op het andere been wiebelde, dwaalde ik twee volle uren door een totaal verstild park. Waar de enige die ik tegenkwam een aardige Haagse dame was met rode baret, die mij alles vertelde over vlinders, halsbandparkieten, spechten, vossen, mollen en ijsvogeltjes. En die mij op het hart drukte vanaf nu elke week terug te komen, omdat binnenkort de wilde hyacinten gaan bloeien die het park tot een klein paradijs maken. Beloofd!  En vooruit dan: op de Grondwet!

Een enorme rij voor de ingang van het Catshuis

EHBO en water voor de wachtenden (en er was nog véél meer). De CPC is er niks bij.

Een park vol bosanemonen

Halsbandparkiet 

Heel goed te horen, maar heel lastig te spotten: de specht

Vlinders in overvloed in het park

En sommige blijven ook nog ‘ns stil zitten voor de lens

De zon op pril lentegroen

Alles komt tot bloei