Den Haag kleurt Mondriaan

Dit jaar is het precies 100 jaar geleden dat de Nederlandse kunstbeweging De Stijl werd opgericht. En dat wordt in heel Nederland gevierd met het feestjaar ‘Van Mondriaan tot Dutch Design.’ In Den Haag kun je er niet omheen. Tal van gebouwen, waaronder het stadhuis, Pathé Spuimarkt en het Babylon- en Bilderberghotel, zijn veranderd in heuse Mondriaans. Het stadhuis kan zelfs met recht de Grootste Mondriaan Ter Wereld worden genoemd! Ook het Gemeentemuseum pakt uit. Het had al de grootste collectie Mondriaans van alle musea, plus een van de grotere De Stijl-collecties. Dit jaar zijn nu álle 300 schilderijen van Mondriaan te zien in een unieke overzichtstentoonstelling. Ook is er een Mondriaanroute door de stad en staan er lezingen, excursies, dansvoorstellingen en concerten op het programma.

De grootste Mondriaan ter wereld

Mondriaan wordt op de Hofvijver geplaatst

Mondriaan monochrome

Het Babylon-hotel in Mondriaanstijl

Leerlingen van het ROC Mondriaan delen ‘toolkits’ voor winkeliers uit. ©ROC Mondriaan

PS: Op Wikipedia (even helemaal naar onder scrollen) vind je een mooi overzicht van Mondriaans werk en zijn ontwikkeling in schildersstijl.

Terugblik

Op de laatste dag van 2016 toch nog wat Haagse praatjes, pardon: plaatjes. De fotografie heeft dit jaar de overhand genomen. En in deze tijd van terugblik en reflectie kan ik slechts constateren dat dit jaar voor mij een prachtig fotografiejaar is geweest. Omdat mooie herinneringen er zijn om te koesteren en te delen, hierbij een klein jaaroverzicht in zwart-wit beeld.

Bij Han Schnek volgde ik in het voorjaar de workshop ‘Leren van de Meesters’. Acht avonden waarin acht grote namen uit de fotografie voorbij kwamen. Waaronder het grand oeuvre van de Braziliaan Sebastião Salgado. Van alle ‘meesters’ die de revue passeerden, wist hij me het meest te raken. Majestueuze zwart-wit fotografie van landschappen in een groot dynamisch bereik. Voor het eerst in mijn leven zette ik mijn camera op zwart-wit. Een huiswerkopdracht om in zijn stijl te fotograferen leverde onderstaande foto op. Een kale winterse boom in een Haags park. Ik was verkocht.

Ik ging de uitersten opzoeken van zwart-wit fotografie. Silhouetten als onderstaande. Vogels die opvliegen boven Den Haag Centraal Station.

Of iets ogenschijnlijk heel eenvoudigs. Twee muurtjes die dwars op elkaar staan. Maar dan dat licht!

In het voorjaar volgde ik een workshop Architectuurfotografie van De Rooij Fotografie, waarbij docente Ada Holleman mij op een verrassende manier naar details in architectuur liet kijken. Een van de foto’s van die dag zond ik in voor de Black and White Spider Awards. De grootste internationale fotografiewedstrijd voor zwart-wit fotografie. Vier foto’s totaal gingen de deur uit. Drie ervan werden genomineerd, in drie verschillende categorieën. Trots!

Tegen de zomer werd de uitslag bekend van de fotowedstrijd van Lavifoto, de fotoclub van het ministerie van Economische Zaken, waar ik nu twee jaar lid van ben. Alle leden konden één foto inzenden in vijf verschillende rubrieken. In twee van de vijf rubrieken werd ik winnaar (‘high key‘en ‘vrij‘), en daarnaast won ik de publieksprijs. Grapjes werden al gemaakt dat ik het jaar erop maar niet meer mee mocht doen.

In de zomer was ik ook regelmatig op het strand te vinden. Zoals op Kijkduin, waar de Pokémon-rage absurde vormen had aangenomen. Onderstaande foto maakte ik in de duinen. De Haagse krant ‘De Posthoorn’ plaatste hem op zijn Facebook-pagina.

En in de zomermaanden was ik ook heel regelmatig aan het struinen in het Westduinpark. Ik schoot er de series ‘Westduin‘ en ‘Seascapes‘, evenals onderstaande foto (zicht op Duindorp). Deze laatste zond ik in voor de NRC-fotowedstrijd met als thema Landschap.

Begin september volgde een workshop straatfotografie in Rotterdam, bij de Nederlandse straatfotograaf Fokko Muller. Op een prachtige zonnige dag dwaalden we met onze camera’s over Hofplein, Weena en dwars door de Koopgoot. Triple A-locaties voor de straatfotograaf!

Medio september fotografeerde ik Hollands Ceremonieel. Ik stuurde een aantal foto’s naar NU.nl, en tot mijn grote verrassing werden ze direct gepubliceerd. Tussen alle foto’s van de grote persbureaus in. In deze periode begon ik ook met portretfotografie, geïnspireerd door de lessen die ik volgde bij I and Art in het Haagse Koorenhuis. Docent Pieter Lemmens wist z’n lessen zo’n draai te geven, dat we altijd weer bij het portretgenre uitkwamen, terwijl er nog een dozijn andere op het program stond. Ik klaagde niet; het was precies wat ik nog moest leren. ‘Zelfportret met hoed’ is één van de zelfportretten die ik dit jaar heb gemaakt.

In november was ik een aantal dagen in Brussel voor het Brussels Street Photography Festival. Samen met tien andere fotografen volgde ik een 3-daagse workshop bij de beroemde Britse straatfotograaf Nick Turpin. Drie volle dagen met de camera op stap in het centrum van Brussel. Dat smaakte naar meer. Een van de hoogtepunten was het fotograferen in de de Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen, waar je in de namiddag een prachtige lichtinval had en vanachter pilaren de bezoekers ongemerkt kon vastleggen.

Ook in Den Haag bleef ik regelmatig de straat op gaan. De straat is niet aan seizoenen gebonden. Onderstaande foto maakte ik op het Plein en hing in december op groot formaat bij het Koorenhuis.

Misschien wel het mooiste nieuws van het jaar kwam afgelopen maand met een e-mail van Lensculture.com, een internationaal platform voor hedendaagse fotografie. Mijn serie ‘Meesters uit het Mauritshuis‘, ingezonden voor de Street Photography Awards, was geëindigd bij de 10% beste inzendingen van heel 2016, over alle genres heen. Intussen was ik begonnen aan een nieuwe museumserie ‘Van Rodin tot Bourgeois‘, naar de gelijknamige titel van de huidige expositie in het Haags Gemeentemuseum. Bij de fotoclub is hij in ieder geval goed gevallen. Ik hoop dat hij een nog breder publiek krijgt.

En dan loopt het jaar ten einde. Nog één zonnige dag in de laatste week van het jaar had als bestemming het Scheveningse strand. Toch nog witte feestdagen!

Ik wens jullie allen een mooi, liefdevol en inspirerend 2017! En mocht een van je goede voornemens zijn vaker mensen blij te maken; deze fotograaf zou het heel leuk vinden als vrienden en bekenden eens iets van haar bestelden. Voor aan de muur ofzo… 🙂
www.sandrauittenbogaart.nl
Alles is te koop. Op (bijna) elk formaat en materiaal. Neem contact met me op, en ik regel het voor je.

Groene herfst

Het wordt misschien wat afgezaagd, maar elk voorjaar en najaar móet ik toch echt een keer (en liefst meerdere!) naar de Japanse tuin in Clingendael. Waarom? Omdat je daar kleuren, vormen en patronen tegenkomt die je werkelijk nergens anders ziet. En verrassend anders iedere keer. Wat je daar overigens ook tegen het lijf loopt, letterlijk? Mensen. Héél veel mensen. Ik ben er nog steeds niet achter wat nu het beste tijdstip is om te gaan.

Vandaag was ik vroeg, wat me handig leek op deze zondag met prachtig weer, waarop heel Den Haag zou leeglopen naar park en bos. Maar ik had één ding over het hoofd gezien: de hardlopers. En geloof het of niet, maar hardlopers zijn slechts gekleed in twee kleuren: roze (vrouw) en blauw (man). Kunnen zij niets aan doen, loop maar eens een sportzaak binnen en probeer een groen of rood hardloopjasje te krijgen. Onmogelijk. Maar als er iets is wat ik pertinent niet op mijn  landschapsfoto’s wil, zijn dat roze en blauwe vlekken. Vloekt als een idioot. Grrr…. Hardlopers! O nee, grrr… achterlijke sportmerken die zich maar niet willen emanciperen.

Afijn, ik was in de Japanse tuin, dus ik moest zennnnn zijn, en niet zaaaaniken. Dus heb ik heel veel geduld getraind. En heel veel rondjes gelopen. Tot alle roze en blauwe jasjes eindelijk van mijn netvlies verdwenen waren. En toen kon ik warempel nog een paar heel geslaagde foto’s schieten. Een redelijk groene herfst nog, met uitzondering van de esdoorns die al prachtig verkleuren. Binnenkort nog een keertje terug. Als alle hardlopers de weg naar huis hebben gevonden.

Prinsjesdag

Warm, ’s zomers, druk, gezellig en honderden politieagenten op de been. Maar dat laatste mocht de pret niet drukken. Een groot deel van Nederland was traditiegetrouw uitgestroomd naar Den Haag om de Koninklijke Stoet – ditmaal met de glazen koets – te aanschouwen. Hollands Ceremonieel ten top. En wie wilden vooral op de foto? De kinderen. “Bent u van de krant? Ik wil heel graag beroemd worden!” Bij dezen!

Pokémon

“Ik heb ‘m! Ik heb ‘m! Ik heb ‘m!” Een dertiger met kale kop danst met extatische bokkensprongen de parkeerheuvel van Kijkduin af. Een van de meest bijzondere Pokémons, met veel geduld en evenzoveel geluk, zojuist gevangen op z’n telefoon. Terwijl hij – in volledige verrukking – zijn auto weer opzoekt, klauteren mijn zusje, haar vriend, mijn twee kleine neefjes en ik  de heuvel op richting het strand. Een rustig avondje Kijkduin. Dachten we. Volledig vergeten dat de Pokémonrage zich exact hier tot een Haags hoogtepunt heeft ontwikkeld. Het anders vrij lege Deltaplein ziet zwart van de Pokémonjagers. Jong en oud verslaan het ene beest na het andere, want hier – ja, juist hier –  kun je tientallen ballen en andere voorwerpen krijgen waarmee je die kleine monstertjes kunt vangen. En als je héél veel geluk hebt, en vooral héél hard kan rennen, vang je misschien zo’n zeldzame draak, of vogel, of wat voor beest ook. En kun je weer flink wat ‘levels’ verder. Het spel is een enorme rage en het legt de horeca van de badplaats bepaald geen windeieren.

Wij wurmen ons door de massamenigte heen en bereiken net op tijd ongeschonden het strand. Nog geen twee minuten later horen we lawaai, gejoel, geschreeuw en dreunt de volledige meute naar de andere kant van de boulevard. Op zoek naar het zonderlinge strandmonster dat zich daar heeft verschanst.

En zo ziet dat er dan ongeveer uit….

Nieuwe buren

Wat doe je met nieuwe buren die de hele buurt terroriseren? Die niet praten, maar krijsen, die je om zes uur ’s ochtends al wakker maken met hun herrie? Die werkelijk overal hun rotzooi achterlaten? En die ervoor zorgen dat je nooit meer ontspannen in je tuintje kunt zitten?

Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Maar bovenal creatieve.

Buurman linksvoor heeft z’n complete cd-verzameling naar het dak gebracht en aan een touwtje tussen twee schoorstenen gespannen. De nieuwe buren schijnen niet goed tegen geflikker te kunnen. Was alleen even vergeten dat zijn oude buren ook niet dagelijks op een discoparty in huis zitten te wachten. Was er toch bijna een nieuwe burenruzie geboren.

Buurman middenvoor is naar de Intertoys gesneld een heeft daar het grootste formaat waterpistool gekocht dat hij kon vinden. Mijn zesjarig neefje zou er stikjaloers op zijn. Rond etenstijd verschijnt hij als een Terminator op zijn balkon en geeft alle overlastgevers die in het vizier komen de volle laag.

Buurman rechtsvoor heeft vier forse, potige reuzenkraaien op z’n balkonrand gezet. Niet van echt te onderscheiden. Geen idee waar-ie ze vandaan heeft gehaald, maar ze doen hun werk. Op zijn balkon is al weken geen plaaggeest meer te zien. Terwijl bij de andere buurmannen de kwelling onverminderd voortduurt.

Sinds deze week hebben ze jongen. Nóg meer gesodemieter – hoor ik alle buren al verzuchten. Jongen die niet alleen met hand en tand, maar vooral met heftig gekrijs beschermd moeten worden. En ik geef ze groot gelijk, die buren van mij. Maar stiekem, heel stiekem, vind ik ze ook wel snoezig. Zo doddig en snoeperig, net uit het ei. Even buurman Terminator voor een paar weken uitschakelen.

Kleurrijk Den Haag

Wie dit jaar niet op het Rotterdamse Zomercarnaval wilde wachten, kon gisteren alvast zijn hart ophalen in het centrum van Den Haag. Daar trok ’s middags een fantastische kleurrijke en muzikale stoet door de straten, begeleid door opzwepende brassbands. The Hague Cultural Parade liet bruisend en swingend de diversiteit van de stad zien. Tientallen groepen, uit onder andere Sudan, Uganda, Brazilië, China, Nigeria, Bulgarije, Angola en Marokko liepen mee in de parade, die dit jaar als thema ‘solidariteit’ had. Eindpunt was het Huijgenspark, waar op deze warme, zomerse dag nog lang nagefeest werd.

 

Clingendael

Vijf jaar bestaat mijn blog dit voorjaar. Best wel tijd voor een feestje! Maar de echte ‘haagse-praatjes-fan’ zal het niet zijn ontgaan: ik schrijf niet meer zoveel op dit blog. De liefde voor het woord moet de aandacht die ze krijgt steeds vaker delen met een ander liefje: de verknochtheid aan het beeld. En dat laatste liefje is onstuimig, fel, gedreven. Een nieuwe website is er inmiddels: sandrauittenbogaart.nl, met daarop eveneens een blog. Wie mijn Haagse praatjes en plaatjes wil volgen, abonneert zich het beste óók hierop.

Maar om dan toch dit feestje te vieren – ik was afgelopen week in park Clingendael en het was van een ravissante schoonheid. De Japanse tuin geopend, azalea’s in alle mogelijke kleuren en geuren, bomen in fris voorjaarsblad, fluitenkruid  en madeliefjes tot waar het oog reikt. Ik had er zo een dansje kunnen doen!

Voor jullie dus mijn lezers: deze foto’s van het park! Zelf ervaren? De Japanse tuin is nog geopend tot 12 juni. En de rest van het park is in alle seizoenen prachtig!

Hippe historie

‘Haagse historie is HIP’, kopten onlangs vrijwel alle Haagse kranten. Nu is naar mijn idee de Haagse geschiedenis nooit saai geweest, met graven, stadhouders, prinsen, koningen en politici als residenten (o ja, natuurlijk niet te vergeten het klootjesvolk). Maar deze kop prikkelde toch genoeg om verder te lezen. Wat blijkt: Den Haag heeft sinds kort een vijftal HIP’s, Historische Informatie Punten én een nieuwe website: haagsehistorie.nl. De HIP’s zijn gevestigd in bibliotheken en willen Hagenaars en Hagenezen op een laagdrempelige manier in aanraking brengen met hun eigen geschiedenis, in het bijzonder die van hun wijk. Twintig lokale historische verenigingen hebben hun krachten ervoor gebundeld, en binnenkort verschijnt een nieuw historisch magazine.

Toeval of niet, maar sinds kort ligt er in de Haagse boekwinkels ook een interessant boekje: De kleine Geschiedenis van Den Haag voor Dummies. Reuzehandig voor wie zich zojuist voorgenomen had mee te doen aan het volgende seizoen van Van alle tijden, met specialisatie het Haagse Hof of wie al langer een bezoekje aan boekhandel Van Stockum aan het Spui overwoog. De auteur van het klein-maar-fijne dummieboekje is daar namelijk werkzaam en beslist bereid zijn geesteskind voâh jâh te signere.

Over interessante Haagse boekjes gesproken. Voor wie op dit moment zijn welverdiende zonvakantie aan het boeken is en niet te ver van huis wil, heb ik nog een puike tip. Reisgids Binnenhof van satirisch magazine De Speld. Met een constante temperatuur van 20 graden Celsius, elke dag gratis theater, een zwembad voor de deur, een rijke architectuur, een dynamische geschiedenis en niet te vergeten ruim 16 kilometer aan wandelpaden en luxe zetels om daarna de benen te strekken, is er toch nauwelijks een idealer reisbestemming voorhanden? Wel snel boeken, want het complex gaat vanaf 2020 ruim 5 jaar dicht. Kun je nog mooi even geschiedenis schrijven.

 
Foto: omslag reisgids Binnenhof

Standbeild

Sinds vandaag is Den Haag een nieuw standbeild rijker. Het Haagse Jantje aan de Hofvijver heeft – letterlijk – stevige concurrentie gekregen, met een meer dan drie ton zware Haagse Harry aan de Grote Markt. Een indrukwekkend eerbetoon aan Marnix Rueb, geestelijk vader van deze Haagse stripheld, die eind 2014 overleden is. Ondanks sneeuw, hagel en kou was Den Haag en masse uitgelopen voor de onthulling. Cabaretier Sjaak Bral en wethouder Joris Wijsmuller hielden speeches en in bijzijn van Ruebs broer Robert-Jan en dochter Jody Koppers werd de kleurrijke kolos feestelijk gelanceerd.

En niet alleen en plein public, maar ook achter de schermen vonden vandaag twee bijzondere onthullingen plaats. Een nieuwe taalversie van denhaag.com, compleet in het Haags. En een tool om je eindelijk eens te meten met die expressieve Hagenees. Of zoals de site het zelf stelt: Met dit lekkere taultsje ken iederein Haags schrèvûh! (of lulle). Beide eveneens als eerbetoon aan Marnix Rueb.