Alleluja!

Geen kilometer gerend vandaag – op wat misschien wel de koudste City Pier City ooit was – maar toch een uiterst sportieve prestatie geleverd: met mijn kamerkoor 5 uur achtereen geoefend als voorbereiding op ons concert komend weekend. Ik zal je zeggen: wij verdienen eigenlijk ook wel zo’n plak! Is 21 kilometer hardlopen een uitputtingsslag? Zing maar eens even urenlang op de toppen van je kunnen, waaronder in regelmatige reprise een koorstuk van Mendelssohn met tempo-aanduiding ‘Allegro molto’ en héél véél razendsnelle achtste nootjes. Daarmee train je nog eens longinhoud en buikspieren.

Dat laatste stuk is een fascinerend ding. Het is dus van Mendelssohn, een 19e eeuws wonderkind, heet ‘Coro’ en hoort bij de 3 motetten opus 39. Het wordt een van de meest gezwinde stukken op ons concert. Een stuk met – ik heb ze even geteld – meer dan 100 Alleluja’s verspreid over alle stemmen. Al-le-lu-ja -a -a -a -a -a -a -a. Al-le -e -e -e -e -e -e-lu-ja.  Al-le-lu -u -u -u -u -u -u -ja! En die hardlopers bij de finish op het Malieveld maar joelen vanmiddag. Maar wie juichten er het hardst? Wij, 200 meter verderop in ons bovenzaaltje van de Kloosterkerk.

Eens even dieper in dat stuk duiken. Was er reden voor blijdschap tijdens het componeren? Jazeker, het is deel van de kerkelijke liturgie en gaat over de opstanding van Jezus: Surrexit Christus spes mea. Maar Mendelssohn heeft er misschien wel een ongekend feestje van gemaakt omdat hij tot over zijn oren verliefd was toen hij het stuk schreef. Het was 1837, hij was 28 jaar oud en overdonderd door de schoonheid en charme van Cécile Jeanrenaud, dochter van een Fransman en 10 jaar jonger dan hij, met wie hij datzelfde jaar nog trouwde.

Een paar maanden daarvoor was hij trouwens nog op bezoek in Den Haag. Vanwege zijn zwakke gezondheid hadden zijn artsen hem aangeraden te kuren in Scheveningen. Een hotel aan de kust zat er niet in: Mendelssohn vond ze te duur. Hij belandde uiteindelijk in het voormalige statige hotel Bellevue aan de Bezuidenhoutseweg (waar de prijzen vast ook niet mals waren) en werd elke ochtend met de koets naar Scheveningen gereden. Gecomponeerd heeft hij trouwens niet, hier in de Hofstad, wel geschilderd en getekend. Onder andere aan de Kleine Groenmarkt op wat tegenwoordig het terras is van herberg ’t Goude Hooft.

De Kleine Groenmarkt in 1836, tekening door Felix Mendelssohn – collectie Radcliffe Science Library Oxford

Maar terug naar het stuk nu: het is een en al feest! Een lofzang van ongekende vreugde. Een God zij geprezen zonder einde en mijn vriendin is het allermooiste meisje van de wereld!

Benieuwd naar hoe het dan’ in het echie’ klinkt? Kom naar ons concert. Luister en geniet. En blijf vooral achteraf even hangen. Want ook wij hebben – net als Mendelssohn – een heus feestje te vieren!

In Scheveningen is het altijd gezellig!

Samen met Culturalis heb ik deze maand de Facebook fanpagina ‘Den Haag Zingt‘ gemaakt. Een online plek waar alle Haagse koren, van Don Kozakkenkoor tot gospelkoor, zich kunnen presenteren en reclame kunnen maken voor hun concerten. Doel hiervan is de koren meer met elkaar in verbinding te brengen. Dat kan doordat ze zelf foto’s, filmpjes of concertaankondigingen mogen uploaden of verzoekjes kunnen plaatsen voor nieuwe leden.

Een goed initiatief van een organisatie die het culturele leven in Den Haag promoot en verenigingen ondersteunt met advies en subsidies. Zeker nu er steeds minder budget beschikbaar is en muziekgezelschappen meer op zichzelf en elkaar aangewezen zijn om met weinig geld toch kwaliteit te blijven leveren.

Een van de onderdelen van ‘Den Haag Zingt’ is een overzichtslijst van alle Haagse koren. Want hoe vind je elkaar als je niet van elkaars bestaan weet? Van het weekend had ik het dappere idee  daar maar eens aan te beginnen. Maar was dat even een klus! Koren die wel moesten bestaan, maar onvindbaar waren op internet, koren met websites die al in geen eeuwigheid meer waren aangepast. Koren die koppen dat ze in 2008 10 jaar bestonden (duh, we leven bijna in 2012). Koren die op de homepage eerst 70 jaar geschiedenis beschrijven, voor ze de arme lezer laten weten dat ze vandaag de dag hard nieuwe leden nodig hebben. Maar dan heeft die lezer er al lang de brui aan gegeven. Of koren met tientallen hippe filmpjes op hun site, maar nergens informatie over waar ze repeteren en op welke dag.

Soms werd het me droef te moede. Maar in die woelige baren was er dit weekend altijd weer een baken. En dat was Scheveningen. Zodra ik een Schevenings koor tegenkwam, werd ik blij. Want bij Scheveningse koren is het namelijk altijd gezellig. Daar staat de koffie gereed, warm en dampend, en wordt als traktatie cake geserveerd. Daar zijn de repetities ontspannen en fijn en worden evenzo fijne liederen gezongen. Daar mogen donateurs gratis meegenieten van kerstavonden en het gezellige avondje uit als afsluiting van het seizoen. En had ik het al over de tombola gehad? Eens in de zes weken een gezellige tombola voor alle koorleden als afsluiting van een heerlijke repetitieavond.

Maar terug naar de andere koren. Gelukkig waren er ook die hun zaakjes wel op orde hadden. Die snappen dat bezoekers geen foto’s van halfdronken handtastelijke mannen tijdens Rijnreisjes willen zien (ja, je komt nog eens wat tegen, en nee, I keep my mouth shut). Die hun leden aan het woord laten (in plaats van hun voorzitter), die luisterfragmenten plaatsen en die linken naar pagina’s die interessant zijn voor koorzangers, zoals websites waar je muziektheorie of solfège kunt oefenen. Maar écht goede websites, waar ik in een oogopslag zag: dit is het repertoire, dit is de dirigent en dit is de praktische nieuwe ledeninfo. Die waren op één hand te tellen. Werk aan de winkel dus voor al die webmasters.

Maar eerst natuurlijk naar Den Haag Zingt. En fan worden, door aan te geven dat je onze pagina leuk vindt!

Of fijn.
Of gezellig.
Of  heerlijk.
En had ik het al over de tombola gehad?

Lokroep

Zangmatinee in de Helicon Hogeschool. Alle leerlingen van mijn zangjuf verzameld in de aula van het antroposofische pand aan de Riouwstraat. Klaar om onze kunsten aan het publiek te tonen. Met moeite komen we los van het terras, waar de zon uitbundig schijnt en de merels onophoudelijk naar elkaar fluiten en kwetteren. Ja, jullie denken te kunnen zingen, hoor ik ze denken. Neem eerst maar eens een voorbeeld aan ons. Dan weet je pas wat zingen is!
Het is een prachtige voorjaarsdag. De ijscoman bij de speeltuin om de hoek doet goede zaken. Binnen is het warm. Wat op een of andere manier versterkt wordt door de muren die lichtroze zijn gesausd. Is dat een antroposofisch kleurtje?
Als de zaal is volgelopen, start het programma. Wij presenteren voor ieder wat wils. Van Russische liederen van Rachmaninov tot meezingers uit Mary Poppins. Aan het eind van de middag ook een lied gezongen door onze eigen juf: Grow old with me, van John Lennon, opgedragen aan haar leerlingen. Opdat we nog maar hele vele jaren les bij haar blijven volgen. Juf overtuigt. De lokroep van de merel is er niets bij.

Op de terugweg naar huis fiets ik langs onderstaand schoon. Dit moet je toch vastleggen! Hoe mooi is de natuur in dit seizoen! Herkent iemand waar deze foto’s genomen zijn?