Dat was leuk. Vanavond aan de Lange Vijverberg. Een 20 minuten durende lichtshow waarin allerlei Haagse thema’s terugkwamen. Geprojecteerd op de gevel van de Eerste Kamer. Zo wordt het nog eens wat met die ‘Royal Christmas Fair’.
Iemand trouwens ooit dat woord horen uitspreken? Wij gaan gewoon met z’n allen naar de Haagse Keâhrstmarkt aan duh Hofvèveâh! De ballen!
Omdat het weer eens tijd werd voor wat échte Haagse plaatjes. En omdat ‘reflectie’ een van de mooiste onderwerpen uit de fotografie is.
Voor de liefhebbers: de Hofvijver op een zachte zomeravond. De rust weergekeerd na alle festivals en toernooien, en de Kamer nog lekker lang op reces. En dan is Den Haag toch weer echt een dorp: alleen jij, een enkele toerist, de ganzen en de krijsende meeuwen.
Een historische nacht, die van 1 januari 2015 in het centrum van Den Haag. Voor het eerst in meer dan 250 jaar werd er weer vuurwerk ontstoken boven de Hofvijver. Een traditie die van de 16e tot de 18e eeuw haar hoogtepunt beleefde, en daarna geheel in verval is geraakt. En dat terwijl het allerlaatste vuurwerk – dat van 1749 ter gelegenheid van de Vrede van Aken – nota bene het grootste en meest spectaculaire van allemaal was. Er werd destijds een gigantisch houten paviljoen opgericht van wel 110 meter lang en 17 meter hoog, dat in de Hofvijver dreef. Een replica daarvan is nog te zien in het Haags Historisch Museum.
En nu, vele jaren later, eindelijk weer opnieuw een lichtspektakel! Een koude, heldere avond, een goede opkomst en een burgemeester die de hoop uitspreekt dat dit vuurwerk opnieuw een traditie gaat worden. Mijn instemming heeft hij!
Opbouw van het podium voor de muziekshow
De vuurpijlen staan klaar op pontons in het water
Ook Van Oldenbarnevelt zit er klaar voor
Blik omhoog en camera in de aanslag
Het Binnenhof verlicht in alle kleuren van de regenboog
‘Spaans vuurwerk’
5 volle minuten genieten
Drukte bij het podium. Maar even verderop nog alle ruimte.
Van afgelopen woensdag tot en met zondag had Den Haag haar eerste Kerstmarkt. Pardon: Royal Christmas Fair.
Terwijl de regen met bakken uit de hemel viel en de wind beukte tegen de kraampjes, sloegen de standhouders nog eens een extra dikke sjaal om hun nek. Het was bikkelen deze dagen. Maar toch was het ook gezellig – een echte dorpssfeer – daar langs de Lange Vijverberg. Warme vuurkorven, mooie lichtjes, originele kerstcadeautjes (wie wil er nog een schapenvachtje) en vooral veel lekkere hapjes: gerookte zalm, pizza’s uit de steenoven, vers gebakken pannenkoeken, satétjes, warme oliebollen en veel, heel veel glühwein. Voor herhaling vatbaar volgend jaar! Met hopelijk iets vriendelijker weer.
Nee, ik ging NIET de stad in om te fotograferen. Ik ging een megagrote zak drop kopen bij de drogist omdat ik al dagen de longen uit m’n lijf hoest. Kerstkaarten, inpakpapier, een agenda. Dat soort zaken die je in de maand december nodig hebt. En nee, ik ging NIET fotograferen.
Tot er opeens een waanzinnig donkere lucht over de binnenstad trok. De zon daar dwars doorheen begon te schijnen. Alle kleuren drie keer zo intens werden. En er een knallende bui losbarstte.
WAAAAAAR is de camera?!
Dagelijkse Groenmarkt voor de bui
Grote Halstraat na de bui
Spectaculair licht rond de Hofvijver met Kerstmarkt in aanbouw.
Meer weten over de Kerstmarkt? Aanstaande woensdag staat de Glühwein klaar.
… wist ik weer direct waarom fotograferen letterlijk ‘schrijven met licht’ betekent. Waarom water en licht een betoverende combinatie zijn. Waarom de Hofvijver onovertroffen is. En waarom iedereen die ook van magisch licht houdt, naar Dorsvloer vol confetti moet, nu in de bioscoop. Amen.
Waarom mijn camera en ik op een doordeweekse dag soms niet voor 8 uur ’s avonds thuiskomen.
En waarom dat volkomen gelegitimeerd is als je fietsroute op een prachtige nazomeravond dwars door het centrum van deze onovertroffen stad gaat!
Nog een paar dagen en het bruist weer op en rond de Hofvijver. Het Festival Classique is in aantocht, of beter in aanbouw:
Dit keer geen drijvend podium aan de zijkant van het water, maar midden in de vijver. Het ziet er spectaculair uit.
En het levert ook nog leuke plaatjes op. Kon je van de winter met de schaats op het water, deze dagen zelfs met de auto. Ik denk een primeur in de geschiedenis van dit historisch stukje Den Haag.
Het Festival biedt weer een prachtig aanbod aan concerten, van de inmiddels traditionele Nach van Bach en Klassiek in de kroeg tot aan een zinderende Spaanse Opera onder de Sterren. Ook het beroemde Kerkenpad staat weer op het pogramma, met niemand minder dan Arthur Japin als gids.
Nu nog hopen op wat Spaanse temperaturen!
Spring is in the air! Een prachtige eerste lentedag. Jong grut overal. In de tuin, in de vijver, op Facebook. Zelfs mijn balkongeranium, die ik in de keuken heb laten overwinteren, heeft vanochtend zijn eerste roze blaadjes laten zien. Alsof-ie het wist: vandaag is de dag!
Zo aangeslagen als iedereen gisteren was, zo uitgelaten lijkt de wereld vandaag. Alsof de natuur wil zeggen: hoe onbegrijpelijk oneerlijk het leven ook is, daar in Lech, hoe vreselijk verdrietig voor iedereen die Friso kent en van hem houdt, het leven gaat verder. Moet verdergaan, omdat er na een winter altijd weer een voorjaar komt, na elk einde weer een nieuw begin. Leven dat nooit echt stopt.
Een beetje voorjaar was het ook al deze week, in de binnenstad van Den Haag. Vrienden van de Hofvijver hadden geconcludeerd dat ze het eilandje in het midden al jaren veel te kaal vonden. Daar moest maar eens verandering in komen. De Ooievaart werd gecharterd om een tochtje naar het eiland te maken en wat Kamerleden mochten aan boord. Eenmaal voet op vaste eilandgrond, gingen de lieslaarzen aan en bakken vol tulpen, narcissen en blauwe druifjes de grond in. Een vrolijk gezicht.
En voor alle ambtenaren op het Binnenhof: een heel wat fraaier uitzicht dan hun illustere voorgangers hadden toen het eilandje er nog niet was. Die keken destijds recht op de Gevangenpoort en Plaats, waar tot 300 jaar geleden nog met regelmaat openbare executies werden voltrokken. Het verhaal gaat dat het eiland met bomen rond 1700 is aangelegd omdat de toenmalige Statenleden enigszins misselijk werden van dit dagelijkse panorama.
Gelukkig veranderen de jaren…
Maar keren seizoenen altijd terug.
Ik kan niet wachten tot het straks echt lente is!
Op internet vond ik een leuk, kort filmpje over de lentemetamorfose van de Hofvijver. Geluid verplicht!
Eindelijk dan! Maandag de Hofvijver op z’n allermooist! Strakblauwe lucht, een dikke laag ijs én een prachtige baan om rondjes te rijden. Aan dat laatste was zondag flink gewerkt, met een paar stevige sneeuwschuivers van de Dille en Kamille om de hoek.
Wonderlijk rustig was het op de vijver. Zelfs rond lunchtijd waagden maar een paar schaatsers en wat nieuwsgierige ambtenaren zich op het ijs. Later in de middag werd het wat drukker, maar van grote massa’s geen sprake. Alle rust en ruimte dus om mooie plaatjes te schieten. Deze zijn rond het middaguur gemaakt. Unieke momenten op een unieke locatie. Mijn beste lunchpauze sinds jaren!
Mooie doorkijkjes op het ijs vanaf de Lange Vijverberg.
Alle rust en ruimte om rondjes te rijden.
Wapperende vlaggen voor de Gevangenpoort.
Mannen doen graag stoer. Camera boven de knie richten, hè!
Het eilandje in het midden van de vijver is opeens bereikbaar.
Eendenperspectief.
Ook de buggy gaat het ijs op.
Het Haags Historisch Museum. Zelden zo te fotograferen.
En ook hier mag je normaal niet komen. Maar in crisistijd – zo dachten ze vast daarbinnen – moeten we het volk maar geven waar ze om vragen. IJspret! Even zwaaien dan maar om te bedanken!
