De nacht zou vaker gefotografeerd moeten worden. Kijk, zou ik zeggen. Kijk! Het is donker, maar het is niet donker. Zie je wat ik zie? De laatste goudgele lindenblaadjes vlak boven je. Het licht van de lantaarntjes aan het Lange Voorhout. Kijk dan, magie in de lucht! Tinkerbell haar sterrenstof dwarrelt rond. Een Haagse sprookjeslaan. Kijk!
Een groot deel van het Lange Voorhout is momenteel een puinhoop. Een ratjetoe van omleidingen, obstakels en markeringsblokken die het verkeer in goede banen moeten leiden. Het lukt met moeite. Leuke cafeetjes als de Posthoorn zijn niet meer bereikbaar en dat alles vanwege de aanleg van een omstreden ondergrondse parkeergarage op het Tournooiveld. Want ach, er waren nog niet voldoende parkeerplekken in de binnenstad.
Maar gelukkig heeft de chaos deze herfst een vurige tegenhanger. De lindes kleurden afgelopen week fantastisch geel! Die janboel hoeven we toch niet te zien, dus blik omhoog deze dagen! Donkere takken en felgeel blad tegen een strakblauwe lucht. En af en toe een wolkje dat voorbij zweeft. Alleen wel oppassen dat je niet tegen zo’n blok beton opknalt!
Afgelopen maandagavond onverwacht een vrije avond omdat mijn koorrepetitie niet doorging. Zieke dirigent. Balen voor hem, maar ’n buitenkansje voor mij. Want het was een héél zachte avond, vroeg donker en ik had net op mijn fotocursus de sluitertijd behandeld. Dus: op naar daar waar de gebouwen verlicht zijn! De bovenste beste binnenstad.
Na de eerste experimenten op het Lange Voorhout (heel veel foto’s mislukt; krijgen jullie niet te zien!) en het nodige gepruts aan mijn statief (veel te veel knoppen), ging het al wat beter op het Plein. Maar daar stonden voor elk mooi verlicht gebouw minimaal 6 bomen, dus werd het nog niks met de foto’s (krijgen jullie ook niet te zien!). Volgende bestemming was het Binnenhof. Vanaf het Plein liep ik langs het Mauritshuis richting de poort, waar ik tot mijn grote verrassing ineens midden in een persmoment belandde. Zeker 8 fotografen op een rij achter hun statief met hun lenzen gericht op Binnenhof 19, waar de minister president altijd zijn gasten ontvangt. Twee taxi’s aan de kant, bewaking voor het pand. ‘Yes!’ dacht ik. ‘Dit is nog eens met mijn neus in de boter vallen. Hier komt ongenode journalist nummer 9 ook even aanschuiven!’. En terwijl ik heel slinks mijn eigen statief ergens in een hoekje plaatste, wachtte ik op wat komen ging. De fotografen waren vooral druk in de weer met hun apparatuur en veel leek er nog niet te gebeuren. En omdat ik mijn nieuwsgierigheid al snel niet meer kon bedwingen, stootte ik de man die het dichtst bij me stond even aan, om te vragen wanneer het ‘moment suprême’ ging plaatsvinden. Hij keek me nogal verwonderd aan. Het persmoment? De grote beroemdheid die nu naar buiten zou komen? Hij zou het niet weten. Hij was hier als cursusleider met een groep van 8 cursisten en zat midden in een workshop Nachtfotografie. Mark de Rooij, aangenaam.
Gelukkig was het Binnenhof daarna zó mooi verlicht en had ik zóveel aandacht nodig voor m’n cameraknoppen, dat het me warempel lukte te vergeten wat een dombo ik soms ben.
Escher museum aan het Lange Voorhout
Doorkijkje op het Binnenhof
Welkom in de middeleeuwen
Mooie verlichte Ridderzaal
Een van de 8 anderen aan het werk
Mauritshuis weerspiegeld in de Hofvijver
Sneltram
Deze zomer zijn op het Lange Voorhout monumentale beeldhouwwerken te zien van 17 jonge, opkomende Franse kunstenaars. Ze maken deel uit van een generatie nieuwe Franse beeldhouwers, een internationaal georiënteerde groep die zich richt op actuele thema’s. Zoals scenes uit het dagelijks leven, de macht van de media, het consumentisme en de verhouding van mens tot natuur. Museum Beelden aan Zee presenteert ‘Grandeur op het Voorhout’:
Adel Abdessemed: Coupe de Tête
De befaamde kopstoot van Zinédine Zidane op het WK voetbal in 2006.
Lilian Bourgeat: Le Dîner de Gulliver
Tuinmeubilair voor een reuzendiner.
Samuel Yal: Head Air Space
Een ruimtelijke CT-scan van het hoofd van de kunstenaar.
Cyrille André: Vigie
Over de wonderlijke verhouding tussen mens en dier.
Vincent Mauger: Untitled
Kratten in patronen. Hoe meer je kijkt, hoe meer je ziet.
Bruno Peinado: Sans titre, Globule Ubiquity Vibrations
Een maanbubbel die ’s nachts het Voorhout verlicht.
Een paars tapijt de laan
Waar Liesje Lotje leerde lopen
De linde nog in winterjas
Maar de krokus weids ontloken
How nice! Wie schön!
Vet cool! Echt gaaf!
Het hart maakt wilde sprongetjes
Op slag verliefd op mooi Den Haag
Vroege ochtend: een echt Haags plaatje
Nog een beetje zon en wat geduld
Nu we toch in de buurt zijn… Effe checken of blauw en paars een goeie combi is
Een echt paars tapijtje
En eentje in de volle zon
Van dichtbij ook heel mooi
Haagse literatuur, op een bankje voor de liefhebber
Wie afgelopen weken in het centrum van Den Haag heeft rondgestruind, kan het niet zijn ontgaan: een laan vol Zuid-Afrikaanse kunst aan het Lange Voorhout. Onder de noemer ‘The Rainbow Nation‘ – de toekomstvisie van Mandela die duidt op de veelkleurigheid van het land – presenteren hedendaagse Zuid-Afrikaanse kunstenaars hun werk. Kunst die hun leven en tradities weerspiegelt. De grootsheid van het land en zijn natuur, maar ook de beklemming van de jarenlange apartheid. Pas de jongste generatie zwarte kunstenaars is écht vrij om zich te ontplooien, vrij om te studeren aan een academie.
Zo ook de nog jonge kunstenares Mary Sibande. Haar werk springt direct in het oog, is groots en kleurrijk van opzet. Ze voert in haar beelden haar alter ego, Sophie, op. Gemaakt naar een afgietsel van haar eigen lichaam. Sophie staat symbool voor alle zwarte dienstmeisjes tijdens de apartheid, zoals haar moeder, grootmoeder en overgrootmoeder waren. Maar de Sophies in haar werk laten zich niet meer onderdrukken; ze zijn op een fascinerende manier rebels. Ze dragen kleding en schoenen in kleuren die vroeger alleen mannen mochten dragen (Rubber Soul), dansen de tango in legeruniformen (Lovers in Tango) of spinnen wol in een knalblauwe Victoriaanse baljurk (Wish You Were Here).
Wish You Were Here. Klik voor vergroting.
Lovers in Tango. Klik voor vergroting.
Rubber Soul. Klik voor vergroting.
De Sophie uit Rubber Soul staat opgesteld in de Kloosterkerk, direct naast het Lange Voorhout. De overige in museum Beelden aan Zee in Scheveningen. Een aanrader om te bezichtigen. Evenals het werk van de andere kunstenaars, zoals – op het Voorhout – het indrukwekkende ‘Disclosing Decay’ van Angus Taylor. Een borstbeeld van losse stenen, waar je je ogen niet van af kan houden. Of een jong grijs olifantje dat geboren wordt in een felgele mal. De Rainbow Nation kleurt de Haagse zomer!
The Rainbow Nation. Klik voor vergroting.
Bij Pinksteren hoort een bezoekje aan het Lange Voorhout. Snuffelen op de antiekmarkt -vooral veel kijken en niet kopen- een broodje makreel bij de viskraam en een rondje langs Den Haag Sculptuur. Verleden keer nog werk in uitvoering, nu een fascinerende tentoonstelling over het snel groeiende China, waar ongebreidelde economische vooruitgang ook diepe sporen in de samenleving nalaat.
‘Made in China’: De consumptiemaatschappij groeit uit zijn voegen, tradities verdwijnen, verhoudingen raken uit balans. Hoe ga je hier als individu mee om? Nog grotendeels jonge Chinese kunstenaars laten het zien in groteske sculpturen.
Meeslepende beelden die het op een of andere manier nog beter doen in zwart-wit.
Over zwart-wit gesproken…
Als goed blogster moest ik vandaag natuurlijk ook even het internet afspeuren wat mede-bloggers zoal over Pinksteren schreven. De oogst viel wat tegen (en dat op een Pinksterdag) Maar ik vond wel wat anders.
Made in Holland: Uit de musical ‘Heerlijk duurt het langst’ van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. Een prachtig nostalgisch filmpje. Over tijden die veranderen. En vaders die het eigenlijk nooit goed doen. Starring Leen Jongewaard en André van den Heuvel.
Lyrisch worden wij Hagenaren als we medio maart op een zonovergoten dag over het Lange Voorhout wandelen. ‘Kijk nou toch eens, die BLOEMETJES’, roept een uitgelaten puber vol verbazing naar haar vriendinnen op de fiets. Een Spaans echtpaar kan niet stoppen met het fotograferen van hun zoontje dat in zijn rode pakje prachtig afsteekt tegen het paars, wit en groen van dit voorjaarstafereel. Een meisje stapt van haar fiets en haalt snel haar mobiel uit haar tas. Dit moet worden vereeuwigd. En ondertussen wordt er ook nog getrouwd. Geluk zit in kleine bloemetjes.
