Ik ben gek op paaseieren zoeken, maar heb niemand die ze voor me verstopt. Ik heb een wederhelft nodig die ’s ochtends om 6 uur uit bed sneakt om ze weg te moffelen onder de bank, achter de piano en tussen de plantjes op het balkon. En daarna een romantisch ontbijtje serveert.
Eén troost: ik ben niet de enige die een paashaas nodig heeft. Kijk maar op Google.
Nood aan bunny’s onder de dames!
Deze week is de zoektocht gestart. De queeste naar de geheimen van de blogosfeer. Het lelijkste woord dat ik sinds tijden ben tegengekomen. De Wordpresshandleiding voor dummies had me bestraffend toegesproken. Ik had al meer dan 20 stukjes geschreven en mij op nog geen enkel ander blog geabonneerd, evenmin een reactie op iemands schrijfsels achtergelaten. Dat kon zo niet langer. Zo zou ik nooit een sociale blogger worden en meer mensen naar mijn site trekken. Dus ik ben mijn leven meteen gaan beteren.
Ik vroeg grote vriend Google om raad. Vertel me eens, wat zijn leuke blogs om te volgen? “Leuke blogs” ENTER. Vriend hoefde maar een halve seconde na te denken en kwam met het antwoord: fashion, beauty, nagellak, make-up en celebs
– Mmmm, vriend, dat is niet helemaal mijn ding.
Maar dit is wat mensen boeit, diende hij van repliek. Anders had ik het je niet laten zien.
– Ja, maar ik ben niet de gemiddelde mens.
O nee? En wie stond er dan afgelopen week bij het Prijzencircus van V&D in bakken vol ogenschaduw en kettinkjes te graaien? Nou?
…..
“Goede blogs” ENTER dan, poogde ik. Vriend ratelde even en spuugde toen uit: In vijf stappen naar een goede blog, De tien eigenschappen van het gouden blog, Twintig tips voor beter bloggen.
– Mmmm, leuk geprobeerd, maar ook niet mijn ding, want daar was ik niet naar op zoek.
O nee? En wie wilde er dan meer bezoekers naar haar site? En zou zo’n online traininkje daar dan niet handig voor zijn? Nou?
….
Vriend zag dat ik duidelijk aan het kortste eind trok en kwam met een bemoedigend woord.
Zeg me nou eens gewoon wat je wilt, waar wil je concreet over lezen?
– Taal natuurlijk, en muziek, gadgets, internettrends, alledaagse dingen, humor, mooie foto’s
En warempel. Er kwam wat uitgerold. Een eerste kennismaking met leuke stukjes uit het lelijke woord dat ik zeker geen tweede keer ga noemen:
nuitblanche.nl
www.merelroze.com
www.vandenb.com
http://elkedageenfoto.wordpress.com
Tevreden?, drong vriend aan.
– Een mooi begin, glimlachte ik.
Dan heb ik hier nog een kleine verrassing:
fashionofthecelebs.com
– Nee!, riep ik uit. Hoe kun je!
Ga nou gewoon kijken.
Roddels, exclusiviteit, mooie shoots, dagelijkse updates.
Best wel mijn ding eigenlijk.
Het verhaal van signora Bartoli is nog niet klaar. Er moet nog iets gezegd: wij hebben een bijzondere band met elkaar die ons geschonken is door de heren Larry Page en Sergey Brin van de grote zoekmachinereus.
Wat is het geval? Twee jaar geleden maakte ik de website: www.klassiekezang.nl Eveneens met WordPress. Behalve dat deze aanbieder je buitengewoon aantrekkelijke en gratis software geeft, doen ze je ook nog een handvol statistieken cadeau. Onmisbaar natuurlijk voor de moderne webmaster. Je wilt per slot van rekening toch even weten of je vrienden je blog wel echt zo waarderen als ze aangeven, en niet na drie tellen alweer vertrokken zijn. Ha!
Wees gerust, dat kan ik niet zien. Wat ik wel kan zien is hoeveel mensen mijn site bezoeken, welke berichten ze lezen en via welke zoektermen ze erop komen. Met name dat laatste is interessant om na te gaan hoe goed je website het doet in de zoekmachines.
Nu keren wij weer terug naar onze Italiaanse heldin. Wat was het geval bij mijn website over klassieke zang? Ik kreeg dagelijks bezoekers via de zoekterm ‘Cecilia Bartoli’. Dat was interessant, want mijn website ging natuurlijk wel over zang, maar niet over die van La Bartoli. Hoe kon dat? Als ik haar naam intypte in Google, kwam ik op de website van het Concertgebouw en op die van Bol.com, maar niet op die van mijzelf. Wat me zeer logisch leek. Wat was hier aan de hand?
Het kwartje viel toen ik wat dieper in de statistieken dook, en ontdekte dat mijn bezoekers steeds bij hetzelfde plaatje van Bartoli uitkwamen. Een miniatuurtje uit een galerij. Wat was er met die afbeelding? Nou, monden in de ‘wow’ stand, want hier komt-ie: Google had bedacht dat dit plaatje wel zo fantastisch goed was geoptimaliseerd, verrijkt, getagd en gelabeld dat ik hiervoor de ultieme beloning kreeg: op nummer 1 bij de Nederlandse Google Afbeeldingen.
Al bijna twee jaar lang.
Boven Wikipedia, Flickr, de BBC, Decca, Last fm, en 124.000 andere sites. En boven haar eigen website. Dagelijks nieuwe bezoekers dankzij één enkel plaatje. Met een stijgende lijn sinds afgelopen jaar toen Google besloot bij de standaard zoekresultaten ook direct een rijtje zeer-belangrijke-afbeeldingen te tonen.
Iemand nog een SEO-specialist nodig?
De spiders van Google hebben dit blog inmiddels gevonden, wat leuke resultaten laat zien. Typ ‘Haagse praatjes’ in Google in, en de eerste vier treffers verwijzen naar dit blog. Ik zei het al eerder: Google loves WordPress. Het is echt zo. Ik bedoel: er heeft nog maar welgeteld één externe bron naar mij gelinkt (het online magazine Place de l’Opera, waarvoor dank!), ik heb slechts een tiental bezoekers gehad en ik sta alweer bovenaan. Misschien toch maar eens op de commerciële tour met WordPress. Zou nog eens heel lucratief kunnen zijn.
Vandaag een goede frisse neus gehaald met een stevige voorjaarswandeling. De eerste van het seizoen. Ik heb een aantal wandelmaatjes, waaronder vriendin M. met wie ik afgelopen jaren al heel wat kilometers heb gemaakt. Meestal NS-wandeltochten, maar voor vandaag hadden we een wandeling van het Nivon uitgeprint. Bergse Plas en Bergse Bos in Rotterdam. Je hoeft per slot van rekening niet altijd met de trein naar de Achterhoek voor een mooi stukje natuur. We hadden afgesproken op Rotterdam Centraal, rugzak op, wandelschoenen aan. Maar toch even in dubio. Want het was bewolkt, waaide flink en echt warm was het ook niet. Gaan we, gaan we niet? Oké, buienradarinspectie. Ja, het blijft het eerste uur droog: we gaan!
En het werd een erg leuke middag. Want we wandelden eerst ruim anderhalf uur langs het water met de wind in onze rug. En toen brak de zon door, en was het helemaal niet erg om wind tegen te hebben. Klotsend water, witgeschilderde molens, zon op je huid, wind in je oren, deinende woonboten, pittoreske dijkhuisjes, kwakende ganzen, gammele bruggetjes en wuivende rietstelen. Zijn we hier in de grote stad? Neuh, dacht het niet. Voor vriendin M. werd het a trip down memory lane. Haar middelbare schooljaren bracht ze hier door. Kijk, daar woonde x, en zo fietste ik dagelijks naar y, en daar staat het bankje waar we altijd zaten als we spijbelden. En daar rookten we stiekem een sigaretje. En, kijk nou, zelfs die snackbar zit er nog!
We eindigden ons sportieve uitje aan de bar van het stationscafé aan de Straatweg. Tussen de twee stamgasten op leeftijd en de perzische tapijten (ook op leeftijd) in, dronken wij ons biertje en checkten we op onze mobieltjes hoe laat onze treinen zouden vertrekken. Leve de apps van de NS. Je hoeft zelfs geen station meer in te typen, dat wordt automatisch door je netwerk gedetecteerd. O, jullie zitten in de bar van Station Noord. Eerstvolgende trein naar Rotterdam Centraal over 5 minuten. Kijk, dat doet de NS nou weer wel goed!
