“Niet meer van deze wereld, zo hemels”, schreef De Telegraaf ooit over een concert van Philippe Jaroussky, de beroemdste countertenor van het moment. Afgelopen weekend was hij hier, in Den Haag. Samen met de eveneens befaamde Franse alt en dirigente Nathalie Stutzmann. Een concert georganiseerd door Fred Luiten. Barokmuziek van Händel en Vivaldi zongen ze, lyrische aria’s van lang vergeten operahelden. Met een groepje vrienden was ik erbij. En het was grandioos!
Lange rij voor de Philipszaal
Al heel mijn leven heb ik een zwak voor countertenoren en jongenssopranen (zóó mooi, ik zit soms totaal overrompeld hun YouTube-filmpjes te bekijken), maar Jaroussky staat voor mij onbetwist op nummer 1. Hij zingt niet alleen subliem, maar is ook nog eens ongelooflijk schattig. Kun je dat zeggen van een 36-jarige Fransman? Ja hoor, sans doute!
Daar stond-ie dus, op het podium van de Anton Philipszaal, zij aan zij met Nathalie Stutzmann, en achter hen Orfeo 55, Stutzmanns eigen barokorkest. Het enige minpuntje dat je zou kunnen noemen, was dat de zaal te groot was voor deze toch meer intieme dan grootse uitvoering. Maar het optreden zelf, wat een bevlogenheid! Het orkest: strak, ritmisch en van grote klasse. Stutzmann: één brok energie als ze voor haar muzikanten staat, maar dan, als ze zich omdraait naar het publiek om zelf te zingen, ontroerend, teder, intens. En dan Jaroussky: lyrisch en meeslepend, hij laat je niet meer los.
Op hun best waren ze in hun duetten, van zwaar ontroerd tot dolkomisch. Stemmen die volledig in elkaar opgingen. Hij hoog, zij laag, theatraal en aan elkaar gewaagd. Twee toegiften kreeg het publiek. Als eerste het hartverscheurende “Son nata a lagrimar” (ik ben geboren om te huilen) van Händel. [opname gemaakt tijdens DWDD-uitzending]
En vervolgens het hilarische “E vuoi con dure tempre” (dat onverbiddelijke karakter van jou), eveneens van Händel. [amateuropname vanuit de zaal]
Na afloop was er een signeersessie. En natuurlijk moesten wij in de rij, zo’n kans laat je niet schieten. En vanzelfsprekend moest ook het snoepje op de foto. Klik. Klik. Met z’n biertje. Encore! Encore! Encore!
Stutzmann signeert haar nieuwste cd
Biertje en bonbons voor Jaroussky
PS: ik was niet de enige enthousiaste concertganger
Haagse praatjes 
Tsja, wat wil je ook met zo’n achternaam:….Jaro…en dan nog iets;)
🙂 Allemaal snoepjes! Er hoort trouwens nog een leuk verhaal bij zijn achternaam. Die klinkt misschien Frans, maar is het niet. Zijn overgrootvader komt uit Rusland en was gevlucht naar Frankrijk. Bij de grens antwoordde hij op de vraag hoe hij heette: Ja-Russky (ik ben Russisch)
Dat klinkt inderdaad heel erg speciaal! Ik merk dat je nog steeds in extase bent! Leuk zeg!
Ha Sandra, geweldig moet dit muziek feest geweest zijn, met jouw verhaal en de geluidsfragmenten was ik er toch nog klein beetje bij…
Inderdaad, iets dat je niet loslaat. Veel meer dan iets waar je naar luistert en mooi vindt, het neemt ne mee. Iets heel leuks was dat ik ze na afloop bij Burger King op het station een broodje zag eten en eventjes kon bedanken.