Op Facebook circuleert al enige tijd een post over Vivian Meier, een Amerikaanse straatfotografe die pas na haar overlijden beroemd is geworden. Haar verhaal is fascinerend. Ze werkte vanaf de jaren vijftig jarenlang als nanny voor gezinnen in Chicago en New York. En terwijl ze dag in dag uit met de kinderen buiten was, heeft ze duizenden foto’s gemaakt van het straatleven in deze grote steden. Niet zo maar kiekjes, maar geweldig materiaal! En niet met zomaar een camera, maar met het neusje van de zalm van wat toen op de markt was. Alleen: niemand heeft tijdens haar leven haar foto’s gezien! Pas na haar dood zijn haar negatieven bij toeval ontdekt door een documentairemaker die ze op een veiling kocht. Hij besloot er een aantal te scannen en daarna is het balletje gaan rollen, eerst langzaam, daarna razendsnel.
Ze schoot haar foto’s (kijken, heel mooi!) met een Rolleiflex, een prestigecamera, in zwart-wit en op vierkant formaat. De kwaliteit is gorgeous! Waar vind je tegenwoordig nog een digitale camera die dat kan benaderen, die tonen, dat contrast?
Ik kon er alleen maar verlekkerd naar kijken, en besloot mijn camera ook maar eens op ‘vierkant’ te zetten. Het eerste uitje nadien was naar Scheveningen, een bezoekje aan de nieuwe Pier. In het begin voelde het erg stuntelig allemaal, ik was mijn gevoel voor kader en compositie volledig kwijt. Maar langzaamaan werd het steeds beter, en leuker ook!
Zie daarom hier een middagje strand, op een prachtige augustusdag. Met dank aan Miss Maier voor de inspiratie!
Haagse praatjes 