Vriendin C. en ik zouden vanmiddag gaan wandelen. Aan de kust. Vlak voor we vertrokken, stuurde ze het weerbericht door. “Zware regen- en onweersbuien trekken woensdagmiddag en -avond over Nederland. Lokaal kunnen ze zeer gevaarlijk worden en mogelijk gepaard gaan met krachtige windstoten van meer dan 100 km per uur. Het zwaartepunt ligt in de kustgebieden.”
Vriendin C. zat behoorlijk in dubio. Ik had natuurlijk ook geen zin in een nat pak, maar opkomend onweer en dreigende luchten aan de kust zijn om te fotograferen zo ongeveer het mooiste dat er is. Dus ik moest wat overtuigingskracht inzetten. “Kijk eens naar de lucht”, zei ik. “Nog helemaal blauw! Kijk eens op de weer-app. Nog helemaal geen regen! En weet je wat, we gaan met de tram. Zodra het gaat druppelen, sleur ik je direct weer mee naar de halte!”
Uiteindelijk barstte het noodweer pas om acht uur ’s avonds los. En hadden wij nog een prachtige middag. Met warme zandstormen, reuzenschommels in de duinen, heerlijk Hollandse luchten en een zandbak vol zand in de schoenen bij thuiskomst.
Een schommel in de duinen. Die stond er nog niet eerder.
Mooi zacht licht aan zee
Een warme wind met flinke zandstormen
Pas ’s avonds wordt het onheilspellend
Midden in het onweer; code oranje krijgt een nieuwe betekenis
