Je knippert even met je ogen en opeens is de wereld veranderd. Voor mijn gevoel was het nog maar gisteren dat het strand van Scheveningen zinderde van hitte, onrust, reuring en overlast. Wie nu een wandelingetje langs de kust maakt, weet niet wat hij ziet. Een desolaat en uitgestorven fort Scheveningen. Bij hoge uitzondering mochten de strandtenten dit jaar blijven staan. De kostenpost voor afbouw, opslag en transport zou menig eigenaar – die nog moest bijkomen van het grote omzetverlies dit voorjaar – hebben genekt. Dus kwamen onlangs hamers, boren en beitels uit de gereedschapskist om de hachelijke boedel te beschermen. Een dichtgetimmerde wereld is het resultaat, zandzakken voor de deur, opgestuwde strandwallen links en rechts. Een enkele tent is niet versterkt. Storm en wind hebben er vrij spel. En de eerste ramen liggen al in gruzelementen. Op hoop van zegen!
