Kleurrijk Den Haag

Wie dit jaar niet op het Rotterdamse Zomercarnaval wilde wachten, kon gisteren alvast zijn hart ophalen in het centrum van Den Haag. Daar trok ’s middags een fantastische kleurrijke en muzikale stoet door de straten, begeleid door opzwepende brassbands. The Hague Cultural Parade liet bruisend en swingend de diversiteit van de stad zien. Tientallen groepen, uit onder andere Sudan, Uganda, Brazilië, China, Nigeria, Bulgarije, Angola en Marokko liepen mee in de parade, die dit jaar als thema ‘solidariteit’ had. Eindpunt was het Huijgenspark, waar op deze warme, zomerse dag nog lang nagefeest werd.

 

Clingendael

Vijf jaar bestaat mijn blog dit voorjaar. Best wel tijd voor een feestje! Maar de echte ‘haagse-praatjes-fan’ zal het niet zijn ontgaan: ik schrijf niet meer zoveel op dit blog. De liefde voor het woord moet de aandacht die ze krijgt steeds vaker delen met een ander liefje: de verknochtheid aan het beeld. En dat laatste liefje is onstuimig, fel, gedreven. Een nieuwe website is er inmiddels: sandrauittenbogaart.nl, met daarop eveneens een blog. Wie mijn Haagse praatjes en plaatjes wil volgen, abonneert zich het beste óók hierop.

Maar om dan toch dit feestje te vieren – ik was afgelopen week in park Clingendael en het was van een ravissante schoonheid. De Japanse tuin geopend, azalea’s in alle mogelijke kleuren en geuren, bomen in fris voorjaarsblad, fluitenkruid  en madeliefjes tot waar het oog reikt. Ik had er zo een dansje kunnen doen!

Voor jullie dus mijn lezers: deze foto’s van het park! Zelf ervaren? De Japanse tuin is nog geopend tot 12 juni. En de rest van het park is in alle seizoenen prachtig!

Hippe historie

‘Haagse historie is HIP’, kopten onlangs vrijwel alle Haagse kranten. Nu is naar mijn idee de Haagse geschiedenis nooit saai geweest, met graven, stadhouders, prinsen, koningen en politici als residenten (o ja, natuurlijk niet te vergeten het klootjesvolk). Maar deze kop prikkelde toch genoeg om verder te lezen. Wat blijkt: Den Haag heeft sinds kort een vijftal HIP’s, Historische Informatie Punten én een nieuwe website: haagsehistorie.nl. De HIP’s zijn gevestigd in bibliotheken en willen Hagenaars en Hagenezen op een laagdrempelige manier in aanraking brengen met hun eigen geschiedenis, in het bijzonder die van hun wijk. Twintig lokale historische verenigingen hebben hun krachten ervoor gebundeld, en binnenkort verschijnt een nieuw historisch magazine.

Toeval of niet, maar sinds kort ligt er in de Haagse boekwinkels ook een interessant boekje: De kleine Geschiedenis van Den Haag voor Dummies. Reuzehandig voor wie zich zojuist voorgenomen had mee te doen aan het volgende seizoen van Van alle tijden, met specialisatie het Haagse Hof of wie al langer een bezoekje aan boekhandel Van Stockum aan het Spui overwoog. De auteur van het klein-maar-fijne dummieboekje is daar namelijk werkzaam en beslist bereid zijn geesteskind voâh jâh te signere.

Over interessante Haagse boekjes gesproken. Voor wie op dit moment zijn welverdiende zonvakantie aan het boeken is en niet te ver van huis wil, heb ik nog een puike tip. Reisgids Binnenhof van satirisch magazine De Speld. Met een constante temperatuur van 20 graden Celsius, elke dag gratis theater, een zwembad voor de deur, een rijke architectuur, een dynamische geschiedenis en niet te vergeten ruim 16 kilometer aan wandelpaden en luxe zetels om daarna de benen te strekken, is er toch nauwelijks een idealer reisbestemming voorhanden? Wel snel boeken, want het complex gaat vanaf 2020 ruim 5 jaar dicht. Kun je nog mooi even geschiedenis schrijven.

 
Foto: omslag reisgids Binnenhof

Standbeild

Sinds vandaag is Den Haag een nieuw standbeild rijker. Het Haagse Jantje aan de Hofvijver heeft – letterlijk – stevige concurrentie gekregen, met een meer dan drie ton zware Haagse Harry aan de Grote Markt. Een indrukwekkend eerbetoon aan Marnix Rueb, geestelijk vader van deze Haagse stripheld, die eind 2014 overleden is. Ondanks sneeuw, hagel en kou was Den Haag en masse uitgelopen voor de onthulling. Cabaretier Sjaak Bral en wethouder Joris Wijsmuller hielden speeches en in bijzijn van Ruebs broer Robert-Jan en dochter Jody Koppers werd de kleurrijke kolos feestelijk gelanceerd.

En niet alleen en plein public, maar ook achter de schermen vonden vandaag twee bijzondere onthullingen plaats. Een nieuwe taalversie van denhaag.com, compleet in het Haags. En een tool om je eindelijk eens te meten met die expressieve Hagenees. Of zoals de site het zelf stelt: Met dit lekkere taultsje ken iederein Haags schrèvûh! (of lulle). Beide eveneens als eerbetoon aan Marnix Rueb.

 

Winterbos

Toen ik onlangs foto’s selecteerde voor mijn nieuwe fotografiewebsite (nog niet gezien? – neem snel een kijkje!), viel het mij op dat ik nauwelijks winterfoto’s heb gemaakt in de natuur. Herfst en voorjaar staan stipt op nummer één (ach, dat herfstlicht…!), de zomer komt op een goede tweede plaats, maar dan volgt – op vele barre kilometers afstand – de winter.

Ja, natuurlijk: grijs, grauw en guur. Kaal en weinig licht. Welke fotograaf loopt daarvoor warm? Maar ik vond dat daar verandering in moest komen. En zo dwong ik mijzelf onlangs in de lunchpauzes het bos in te gaan om gewoon te observeren. Dat idee uit mijn hoofd te halen: het bos is niet interessant in de winter. Goed: het moest natuurlijk  wel een béétje droog zijn, maar voor de rest stelde ik weinig eisen.

En toen gebeurde er iets bijzonders. Ik raakte zonder dat ik het doorhad plots aan het hart van de fotografie: ik ging anders kijken. Sterker: van gewoon kijken ging ik naar werkelijk zien. Kaal was opeens niet meer saai, maar erg aantrekkelijk. En het bleek een illusie dat bos in de winter geen kleur meer heeft. Als alle bladeren gevallen zijn, resten slechts de naakte vormen en lijnen. Het bos wordt een grafisch schouwspel, een theater van de verticale lijn. En niet in grauwe tinten, maar in alle varianten grijs en groen. Ik kwam heel dichtbij met de camera, of nam juist grote afstand. Ik zette de lijnen af tegen een contrasterende lucht, of liet ze weerspiegelen in een plas. En het resultaat fascineerde me mateloos.

Zet de lente nog maar even in de wacht; ik ben voorlopig nog niet klaar met de winter!

Gans

Wat kun je als gans, neergestreken op de Koekamp, maar beter nalaten op deze eerste vriesdag van het jaar? Te veel in stilte nadenken wat je er toch toe had gebracht deze winter in de Haagse kou door te brengen. En was het vandaag ook niet zoiets als Blue Monday? Voor je het weet zitten je flappers vast aan het bevroren wateroppervlak en staan opeens Dierenambulance en Brandweer voor je inmiddels bleek geworden snavel.

Vandaag deed tijdens lunchtijd om en nabij het hertenkamp een nieuw soort overheidsmedewerker zijn intrede. Niet de raam-, maar de rampambtenaar liet zich in groten getale zien. Een gans vastgevroren in het water en een duiker van de brandweer die hem moest bevrijden: heel wat meer spektakel dan tijdens een standaard lunch in zo’n kale kantoorkantine.

Gelukkig voor de gans en iets minder fortuinlijk voor alle verwachtingsvolle toeschouwers, zat hij toch niet zo vast als gedacht. De heldhaftige redding bleef uit. Het dier wist zichzelf los te rukken, nog voor de duiker hem had bereikt en vloog met krachtige slagen naar een ander gedeelte van het water, dicht tegen het Malieveld aan. Om vervolgens met tien andere ganzenvriendjes nog even vriendelijk voor mijn lens te poseren. Maar niet te lang op één plek jongens, niet te lang. Anders komen die rampambtenaren straks nooit meer aan het werk!

Brandweer en dierenambulance bij de Koekamp

Een duiker van de brandweer gaat te water. Foto: 0174 meldingen Haaglanden

De gans weet zichzelf los te rukken uit het ijs

De duiker keert terug naar de kant. Hopelijk isoleert zijn pak goed!

Nog even allemaal op een rijtje voor de fotograaf

 

Duel

Ook dit jaar gaat het er weer om spannen: wie bouwt het grootste vreugdevuur van Den Haag? Pardon: ter wereld! Verleden jaar behaalde Duindorp een heuse vermelding in het Guinness Book of Records, met een toren van maar liefst 15 x 15 x 29 meter. Concurrent Scheveningen bleef achter, maar gooit dit jaar alle pallets in de strijd. Vandaag was bij uitstek een mooie dag om eens de tussenstand te polsen. Een waterig zonnetje en aan beide kanten al een flinke stapel. Bij Duindorp zat de sfeer er goed in en schalde stevige 100% NL door de speakers. Op Scheveningen Dorp was het opvallend stil. Stilte voor de storm of gaat Duindorp er dit jaar weer met de trofee vandoor? De spannende uitslag volgt morgen. De lol is er bij beide partijen in ieder geval niet minder om. Tientallen jongens en mannen werken dag en nacht door om de andere partij af te troeven. Mogen we geen kerstbomen meer rausen, dan gaan we toch een heuse tôhen bauwen?

Duindorp vanuit de tja.. duinen

Een geintje moet kunnen!

Pallets tot waar het oog reikt

Aan de andere kant van de haven

Met de Scheveningse vlag

En dit mooie gedicht maakte de Haagse dichter Daan de Ligt bij mijn foto

Showtje

Dat was leuk. Vanavond aan de Lange Vijverberg. Een 20 minuten durende lichtshow waarin allerlei Haagse thema’s terugkwamen. Geprojecteerd op de gevel van de Eerste Kamer. Zo wordt het nog eens wat met die ‘Royal Christmas Fair’.

Iemand trouwens ooit dat woord horen uitspreken? Wij gaan gewoon met z’n allen naar de Haagse Keâhrstmarkt aan duh Hofvèveâh! De ballen!

Straat

Ik wilde schrijven over de straat. Dat ik gisteren naar Amsterdam ben geweest voor een cursus straatfotografie. Dat ik me daar vrij kon bewegen, me midden onder de mensen kon begeven. Onbevangen in de metro stappen, een café ingaan om te schuilen voor de regen. Het kon. Terwijl in een andere hoofdstad, 200 kilometer verderop, het dagelijks leven volledig was lamgelegd.

Ik wilde schrijven over de dreiging, over kranten die slechts willen scoren met harde woorden. Over columnisten die roepen ‘laat je niet leiden door angst’ en afsluiten met een terrasje, terwijl hun hoofdredacteuren openen met oorlogsverklaringen. Over de media die ons voeden met haat. Over De Correspondent, die dat als enige niet doet en een eigen koers vaart. Zoals in dit goede artikel. Of met de stelling dat het enige wat explodeerde na de laatste bom in Parijs, de goedheid van de mens was.

Ik wilde schrijven over kuddegedrag van mensen. Hoe gevaarlijk dat is. Dat het idioot is dat de hele wereld een Franse vlag over zijn gezicht plakt. Terwijl Franse gevechtsvliegtuigen honderden mannen, vrouwen, kinderen vermoorden in Raqqa, Syrië. Dat zeker de helft van al die vlaggen geplakt is omdat alle anderen vrienden dat ook deden. Dat dat misschien wel het meest beangstigend is.

Ik wilde schrijven over vandaag. Dat volgens hackerscollectief Anonymous de wereld op dit moment zou zijn vergaan. Met aanslagen in vijf landen tegelijk. Maar dat ook dat waarschijnlijk weer opgeblazen is. Dat de media daar nog beter in zijn dan IS: opblazen.

Maar mijn hoofd zit vol. Dus laat ik alleen mijn beelden zien. Opdat niet alleen de goedheid van de mens mag blijven exploderen. Maar vooral, en bovenal, zijn kunst.

Herfst op het Voorhout

Een groot deel van het Lange Voorhout is momenteel een puinhoop. Een ratjetoe van omleidingen, obstakels en markeringsblokken die het verkeer in goede banen moeten leiden. Het lukt met moeite. Leuke cafeetjes als de Posthoorn zijn niet meer bereikbaar en dat alles vanwege de aanleg van een omstreden ondergrondse parkeergarage op het Tournooiveld. Want ach, er waren nog niet voldoende parkeerplekken in de binnenstad.

Maar gelukkig heeft de chaos deze herfst een vurige tegenhanger. De lindes kleurden afgelopen week fantastisch geel! Die janboel hoeven we toch niet te zien, dus blik omhoog deze dagen! Donkere takken en felgeel blad tegen een strakblauwe lucht. En af en toe een wolkje dat voorbij zweeft. Alleen wel oppassen dat je niet tegen zo’n blok beton opknalt!