Thuishaven

Gisteravond laat stond ik op mijn balkon. De lucht was zacht, warm, geen zuchtje wind. Ik keek naar beneden waar ik strakgeverfde schuttingen, verse bloemperkjes en nieuwe bankjes zag. De tuintjes van de buren varen wel bij deze wereldvreemde tijd. Ik zag ook sterren, heel veel sterren. Ergens in het westen, een klein beetje noord, stond een felle. Ik pakte de Google Sky-app erbij. Venus was het, de avondster, wat een fonkeling! Boven mijn hoofd stond de Grote Beer. Het was prachtig. Ik moest denken aan wat ik eerder op de dag had gelezen over de bark Europa, het klassieke zeilschip dat zijn thuishaven heeft in Scheveningen. De bemanning was een paar weken geleden de zuidelijkste stad van Argentinië binnengevaren, Ushuaia, toen de coronacrisis uitbrak. Ze moesten twee weken in quarantaine en bleken daarna nergens meer te mogen aanmeren. Uiteindelijk besloten ze terug te varen naar Nederland. Zonder motor, op de zeilen, omdat bijtanken nergens meer mogelijk is. Naar verwachting tweeënhalve maand onderweg, net als de oude ontdekkingsreizigers. Wat een avontuur! Vroeger zouden ze op de sterren hebben gevaren. Nu zijn er moderne navigatie-instrumenten. En satellieten, die even voorbij de Falklandeilanden in groten getale over hun schip heen trokken. Ik zag gisteren geen enkele satelliet, zelfs geen enkel vliegtuig. Alleen de maan en heel veel sterren, waaronder die ene felle. En ergens, achter de huizen aan de overkant, de haven van Scheveningen waar de bark na 10.000 zeemijlen straks hopelijk weer veilig binnenvaart.

Foto: de bark Europa (eigen foto)

Volg de route van het schip
Volg via Facebook het leven aan boord