Geen stad in Nederland bij uitstek zo geschikt voor straatfotografie als Amsterdam. Een stad waar iedereen zo met zichzelf, zijn camera, zijn smartphone of selfiestick bezig is, of simpelweg opgaat in de adem van de grote stad, dat niemand de observerende camera in de gaten heeft.
Nou ja, bijna niemand dan. Soms word je toch gespot als fotograaf. Wordt een hoofd snel omgedraaid of volgt een boze blik. Mensen willen graag stralen op hun eigen selfies, maar niet in de lens van een onbekende.
Toch is dat de kunst van straatfotografie. Kijken, observeren, waarnemen en dan scherpstellen. Zonder dat de geportretteerden het in de gaten hebben. Wie zich bespied waant, gaat zich onnatuurlijk gedragen. Stopt met lachen, keert zich om. De fotograaf kent zijn trucjes, heeft geduld, weet als geen ander hoe hij zichzelf onzichtbaar moet maken. En schiet dan de foto’s. Precies in zijn straatje!
Haagse praatjes 