Veertig

‘Leven begint bij 40’. In koeienletters stond het op de mok die mijn zusje en ik járen geleden aan mijn vader gaven toen hij veertig werd. Sommige dingen van vroeger herinner ik me nog als de dag van gisteren. Dit is er één van. Veertig, dat was in de ogen van twee kleine meisjes – ik was zelf net negen geworden – gigantisch oud. En dat je leven dan zou beginnen; ik vond het vooral erg grappig. Naar het idee van een negenjarige was het leven dan al zo ongeveer voorbij.

Nu ben ik dan zelf net veertig geworden. En voorbij voelt het nog lang niet! Tientallen aardige en vaak grappige felicitaties op Facebook die schielijk ook iets onthullen over degene die ze plaatst. Vriendinnen in de dertig vinden me nu een ouwe bok (en bedankt!). En de veertigers laten weten dat het leven vanaf dit moment pas echt begonnen is. Join the club. The best has yet to come!

Tussen de felicitaties ook een paar lieve complimenten. Je bent zo tijdloos. Je kunt je zo verwonderen over dingen. Dat houdt je jong en aantrekkelijk.

Van mijn ouders kreeg ik als verrassing op een USB-stickje veertig jaar in foto’s. Een project dat mijn moeder heel wat late uurtjes achter de scanner zal hebben gekost. Maar wat is het leuk om in een diashow je eigen leven van ukkepuk tot volwassen vrouw voorbij te zien trekken. Zoals deze, een ondeugende dreumes van nog geen twee met donkere pretoogjes. Interieur maximaal jaren ’70 en nu weer helemaal hip.

Ach, niks veranderd toch, in die veertig jaar.