Bankje

Midden in Park Sorghvliet, aan de rand van de vijver, staat een bankje. Een bankje dat mensen bindt. Verleden jaar voorjaar ontmoette ik er een Haagse dame. Een bijzondere verschijning: vuurrode baret en schoenen, en vol verhalen over het park. Over de vos, de ijsvogel, de mollen die ’s middags hun snuit laten zien en bovenal over de prachtig bloeiende boshyacinten. “Heb je de hyacinten nog nooit gezien? Echt niet? Maar dan móet je erheen! En neem je fototoestel mee!”

Precies een jaar later ben ik weer in Sorghvliet, bij het bankje. En opnieuw tref ik een stadsgenoot. Het is Marcel Verreck, cabaretier en schrijver. Terug naar het park van zijn jeugd. We babbelen over familie, werk en mooie stukjes groen in Den Haag. Hij blijkt niet ver bij mij vandaan te wonen. De Eikstraat rond deze tijd van het jaar, met de Japanse Kers. “Heb je die nog nooit gezien? Echt niet? Maar dan móet je erheen! En neem je fototoestel mee!”

Wat het bankje zegt, dat moet.