Week van bankjes, terrasjes en zoete zonnestralen. Van rokjes en roseetjes. Van alles in bloei en ik wil nú een ijsje. Maar ook van stormen op het Binnenhof en stilzwijgen op de Buitenplaats.
Stilte in het Catshuis? Ja. Opgesloten? Neuh. Wie donderdag rond lunchtijd door het centrum scharrelde, kon een glimp opvangen van Wilders en zijn gevolg die ook graag de eerste zonnestralen proefden. Een rondje Hofvijver. Met fotografen die boomtikkertje speelden en zich strategisch verschansten achter de stadsreuzen op de Lange Vijverberg.
En dan, in diezelfde stralende week, word je zomaar in 1 dag webgoeroe. Althans, als het aan mijn nieuwe volgers op Twitter ligt! Nu ben ik zeker geen goeroe, en een fervent twitteraar evenmin. Maar het was natuurlijk wel een hele eer om zoveel bijzondere en bevlogen reacties te krijgen op mijn artikel over de taakgerichtheid van overheidswebsites, dat Frankwatching woensdag publiceerde.
Een nieuwe lente, een nieuw geluid. En nieuwe inzichten bovenal. Dat het onderwerp lééft. Niet alleen op Frankwatching, waar het artikel in aantal retweets populaire thema’s als de tabletmarkt, online influencers en contentmarketing voorbij streeft. Maar ook in politiek en samenleving. Het is de vinger op de zere plek. Daar waar de gevoeligheden liggen. En dat doet soms pijn, ook in de eigen organisatie.
Maar we kunnen niet meer terug. We moeten vooruit, net als de Britse overheid, die werkt aan een nieuw taakgericht portaal met alle publieksinformatie op 1 plek. Op dit moment staat een beta-versie online. Hun krachtig credo is: revolution, not evolution. En daar kan ik me alleen maar van harte bij aansluiten! Had ik het over de Haagse lente? Volgens mij zitten we er midden in!
Haagse praatjes 