Overstag

Al maanden droomde ik van een nieuwe camera. Eentje die meer kon dan mijn Canon compact, scherpere foto’s kon maken en vooral beter overweg kon met weinig licht. Maanden bleef het bij dromen en af en toe in de lunchpauze naar binnen glippen bij de Mediamarkt. Ik vond de betere camera’s prachtig, maar veel te duur, vooral omdat mijn oude het gewoon nog dééd (oh, calvinistische inslag!). En als ik dan een zwak moment had en bijna overstag ging, lag er altijd de volgende dag een gepeperde rekening op de mat. Inboedelverzekering, afvalstoffenheffing, waterschapsbelasting. Zwaai maar dag met je handje.

Tot ik een paar dagen geleden weer eens mijn neus liet zien bij de Mediamarkt, en daar een systeemcamera in de aanbieding zag. Een Samsung NX100. Voor een heel zacht prijsje. In no time werden alle specificaties genoteerd en zat ik 3 uur lang achter mijn pc recensies te lezen. De volgende dag eerst nog op de stoep bij de fotospeciaalzaak, maar ik was al overstag. Terug naar de Mediamarkt en aanschaffen dit wondertje. En omdat het  type eruit ging -vervangen door een 3x zo dure 2012-versie – mocht ik voor een paar tientjes extra ook nog een telelens meenemen, die ze anders los niet meer kwijt konden.

Jeetje, dacht ik heel de tijd maar, toen de verkoper de bon aan het opmaken was. Toen ik een fototasje uitzocht – jeetje. Toen ik naar de kassa liep – jeetje, toen ik pinde – jeetje. Wat een geluk!

En wat een mazzel ook dat ik deze week een weekje vrij had, want anders had ik me tot diep in de nacht verdiept in diafragma’s, sluitertijden en ISO-waarden, en was ik op mijn werk niet de gezelligste geweest. Nu kon dat allemaal lekker overdag.  Al die mogelijkheden, ik ben er nog lang niet,  maar één ding weet ik wel zeker: de systeemcamera is echt een topuitvinding! Hij heeft alle mogelijkheden die een spiegelreflex ook heeft en werkt met losse lenzen, maar: hij is veel compacter! Als je de lens eraf haalt of een platte erop zet, past-ie zo in je broekzak. Ik vind het geweldig!

Mijn omgeving is gisteren dankbaar onderwerp geweest van mijn probeersels. Gelukkig wordt een lamp het nooit zat om een half uur lang 20 verschillende sluitertijden op zich afgevuurd te krijgen en zegt een plant nooit: hou nou eens op met weer een nieuwe witbalans. Ganzen en zwanen in het park zijn helaas wel wat kieskeuriger, maar die hadden niet gerekend op de telelens. Ha! Nog nooit van zo dichtbij jonge gansjes kunnen vereeuwigen. Ik geloof dat een nieuwe verslaving geboren is.

Even de close up-functie testen 

Scherpstellen op wat je maar wilt

Zolang ze nog geen jongen hebben, kun je best dichtbij komen

En anders hebben we de telelens. Wat een schatjes!

Bij een volle maan kun je mooi experimenteren met lichtbalans en ISO-waarde