Spring is in the air! Een prachtige eerste lentedag. Jong grut overal. In de tuin, in de vijver, op Facebook. Zelfs mijn balkongeranium, die ik in de keuken heb laten overwinteren, heeft vanochtend zijn eerste roze blaadjes laten zien. Alsof-ie het wist: vandaag is de dag!
Zo aangeslagen als iedereen gisteren was, zo uitgelaten lijkt de wereld vandaag. Alsof de natuur wil zeggen: hoe onbegrijpelijk oneerlijk het leven ook is, daar in Lech, hoe vreselijk verdrietig voor iedereen die Friso kent en van hem houdt, het leven gaat verder. Moet verdergaan, omdat er na een winter altijd weer een voorjaar komt, na elk einde weer een nieuw begin. Leven dat nooit echt stopt.
Een beetje voorjaar was het ook al deze week, in de binnenstad van Den Haag. Vrienden van de Hofvijver hadden geconcludeerd dat ze het eilandje in het midden al jaren veel te kaal vonden. Daar moest maar eens verandering in komen. De Ooievaart werd gecharterd om een tochtje naar het eiland te maken en wat Kamerleden mochten aan boord. Eenmaal voet op vaste eilandgrond, gingen de lieslaarzen aan en bakken vol tulpen, narcissen en blauwe druifjes de grond in. Een vrolijk gezicht.
En voor alle ambtenaren op het Binnenhof: een heel wat fraaier uitzicht dan hun illustere voorgangers hadden toen het eilandje er nog niet was. Die keken destijds recht op de Gevangenpoort en Plaats, waar tot 300 jaar geleden nog met regelmaat openbare executies werden voltrokken. Het verhaal gaat dat het eiland met bomen rond 1700 is aangelegd omdat de toenmalige Statenleden enigszins misselijk werden van dit dagelijkse panorama.
Gelukkig veranderen de jaren…
Maar keren seizoenen altijd terug.
Ik kan niet wachten tot het straks echt lente is!
Op internet vond ik een leuk, kort filmpje over de lentemetamorfose van de Hofvijver. Geluid verplicht!
die freggel van een Graus was er ook weer bij zie ik..
Natuurlijk! Hij moest zijn wormpjes en mieren redden die vertrapt werden onder de zolen van fotografen!