Anders

Altijd weer een verrassing wat er met Pasen uit het ei komt gekropen. Is het regen, is het sneeuw of een Europees warmterecord?  Aprilletje zoet een witte hoed? Ja, in 2008. Toen we aan de paasbrunch zaten, terwijl geruisloos dikke vlokken sneeuw uit de hemel dwarrelden. Aprilletje zoet, een bruine toet! is het anno 2011. Gisteren een familie-uitje op het strand en we hadden het niet beter kunnen treffen. Strakblauwe lucht en 26 graden. Het ene ijsje na het andere en dikke lagen zonnebrandcrème.
Maar vandaag weer heel andere koek. Nauwelijks 16 graden aan de kust en kippenvel op het balkon. Dacht ik mijn bruine kleurtje van gisteren te gaan bestendigen. Valt dat even tegen!

Zolang ik me kan herinneren, is Pasen zo’n feest van altijd-anders-dan-je-verwacht. Van leuke nieuwe paasjurkjes die je nooit kunt dragen omdat je erin verkleumt, van kuikentjes die nog in het ei zitten en bollenvelden die nog groen blijken te zijn als je een uur lang in de auto hebt gezeten om ze te bewonderen, gewapend met fototoestel en drie extra rolletjes.

Maar gelukkig zullen er altijd met praliné gevulde chocolaatjes zijn en meubelzaken waar je alvast een voorschot kunt nemen op je vakantiegeld. En muziek. Van Bach natuurlijk. Na de lange zit van de Johannes en Mattheus mag dan eindelijk het Resurrexit uit de Hohe Messe klinken. Prachtig! En wat nou zo fijn is? Bach is nooit anders dan je verwacht! Hooguit mooier of beter. Misschien luisteren we daarom wel zo graag naar zijn muziek in deze tijd.